Week 3
Blijf op de hoogte en volg Jeanet
30 September 2014 | Zuid-Afrika, Port Shepstone
Hallo allemaal!
Sorry voor de vertraging, helaas laat het internet het m.n. in de weekenden nogal eens afweten en nu zelfs drie dagen lang, maar om het goed te maken twee verslagen in één. ;)
Het thema van deze week bij devotion was de eindtijd. Als Bijbeltekst werd 2 Timotheus vers 3 voorgedragen. Ook hier in Zuid-Afrika zijn de tekenen van de eindtijd duidelijk zichtbaar volgens pastor Linda, die pastoraal medewerker is op Rehoboth. De mensen verharden zich, zijn egoïstisch en er wordt hekserij bedreven. Er zijn pastors die elke zondag Het Woord verkondigen, maar zelf verschrikkelijke dingen doen, waar de kerkgangers de ogen voor sluiten. De Bijbel wordt herschreven, maar hier en daar aangepast. Wij gaan een zware tijd tegemoet en God roept ons op onze ogen op Hem te richten en te zorgen dat wij klaar zijn voor de wederkomst.
Er stond o.a. een bezoek bij de oogarts in Port Shepstone op de agenda met 2 kinderen en uncle Joseph, één van de chauffeurs van Rehoboth bracht ons. Gelukkig was dit in een privékliniek, waar ze wel op afspraak werken, waardoor we snel aan de beurt waren. Eenmaal in de spreekkamer deed hij bij beide kinderen een oogtestje met een lampje en kwam hij tot de conclusie dat er een oogmeting moest plaatsvinden.
Ehh.. ja daarvoor hadden wij deze afspraak ook gemaakt. Helaas moest hij over een paar minuten naar een andere kliniek dus mochten we aanstaande vrijdag weer terugkomen. privékliniek of niet, een Afrikaans kleinigheidje hou je. :) We stonden dus snel weer buiten, maar aangezien alles minsten een half uur rijden is, werd deze rit gecombineerd met het ophalen van enkele schoolkinderen. We waren daardoor alsnog drie uur lang van huis. Een busje vol kinderen is een vrolijke bedoening. Het ene lied na de ander werd ingezet met handgeklap en maniertjes erbij.
Een paar ochtenden in de week pas ik op in de babygroep. Deze bestaat uit vier lieverdjes. De jongste is negen maanden oud en de oudste is drie jaar. Het jongetje van drie jaar begrijpt veel, maar spreekt praktisch nog geen woord en ook zijn motoriek liet, voor zijn komst op Rehoboth, nog veel te wensen over. Ook hij gaat naar ergotherapie en wij stimuleren hem d.m.v. spelletjes met de bal, blokken stapelen en het benoemen van vormen en kleuren. Zo mooi om te zien hoe snel hij vooruitgang boekt. Je ziet hem elke week sterker worden, zijn balans verbeteren en hij heeft deze week yellow, blue, bay bay en ja nagezegd. :) Ondanks dat vindt hij het ook wel heel makkelijk als hij met gebaren gedaan krijgt wat hij wil. :) Ook is er een meisje van één jaar die nog een motorische ontwikkeling van een baby heeft. Helaas is dit het gevolg van een aan alcohol verslaafde moeder. Toen ze drie maanden geleden op Rehoboth kwam, lag ze alleen nog maar. Nu kan ze zitten en aan de hand staan. Ook zij zal ergotherapie moeten gaan volgen i.v.m. spasticiteit van haar spieren. Wij geven haar o.a. massages om haar een geborgen gevoel en ontspanning van haar spieren te geven. De kinderen gaan af en toe ook in een bad zonder water, maar vol met gekleurde plastic ballen, waarin ze lekker kunnen spartelen zonder te vallen. In Nederland spelen de meeste ouders met hun kinderen, waardoor kinderen zich automatisch snel ontwikkelingen, maar in de Afrikaanse cultuur is dat helaas meestal niet het geval en hebben veel kinderen een ontwikkelingsachterstand. Deze week zijn er op Rehoboth dozen met educatieve spelletjes geïmplementeerd d.m.v. een workshop voor de aunties, zodat zij deze spelletjes met de kinderen thuis kunnen uitvoeren. Elke maand wordt er van doos gewisseld.
Donderdag was er bloodclinic. Als de kinderen dit woord horen, worden ze al nerveus. Twee keer per jaar moet er bij de kinderen bloed afgenomen worden ter controle van hun HIV/AIDS infectie. Dit is voor de meeste kinderen altijd een beangstigende happening. Het gaat er hier net zo aan toe als bij ons de griepvaccinaties, alleen gaan de mensen dan vaak wel een stuk vrolijker weg. :) Dus ik dacht bij mijzelf dit is een mooie gelegenheid om al jullie prachtige loombandjes uit te delen als pleister op de wond. Voor het bloed afnemen kwam er een vrolijke vrouwelijke arts van cubaanse afkomst met een grappig accent en zij had een leuke mannelijke verpleegkundige van Nederlandse afkomst meegenomen om haar te assisteren. ;) Omdat vrijwilligers officieel niet mogen werken in Afrika, mocht ik helaas geen bloed afnemen. Aan de andere kant maar goed ook, anders was ik de boosdoener geweest en nu was ik de lieve assistente die ze een snoepje en een loombandje toestopte. :) Ook voor de ervaren deskundigen viel het niet altijd mee om een bloedvat te vinden en moesten enkele kinderen meerdere malen geprikt worden. Twee kinderen moesten zelfs in de hals geprikt worden zooooo zielig. Sommige kinderen kwamen graag op schoot zitten, anderen moesten eerst geruststellend toegesproken worden en bij een enkele was het een kwestie van niet praten, maar gewoon doen. De arts kent de tieners al van kleins af aan dus die doorstonden de bloedafname met grappen en grollen. De loombandjes waren een groot succes! Iedereen reuze bedankt voor jullie bijdrage!
Het weekend waren er twee vriendinnen van Fabiënne op bezoek en zijn we met ons vieren wezen zip linen in Lake Eland. Eerst een ritje tussen de zebra's, giraffes, buffels, gnoe's impala's en pumba's om vervolgens hangend aan een katrol van boomtop naar boomtop te scheren. De langste lijn was 630 meter met een max. snelheid van 100km/u. Real fun! Ook hebben we Leopard Rock weer bezocht en zijn we naar de Zulu kerk geweest. Op deze zondagochtend werden er twee jongemannen gedoopt. Dit gaat niet in een mooi dompelbad in de kerk zoals wij dat kennen, maar buiten in een plastic zwembadje gevuld met grondwater. :) Alle kerkgangers stonden er omheen en na de onderdompeling kwamen alle mannen om de twee jongemannen heen staan om voor ze te bidden. Prachtig hoe een belijdenis in deze eenvoud kracht uitstraalt.
Sorry voor de vertraging, helaas laat het internet het m.n. in de weekenden nogal eens afweten en nu zelfs drie dagen lang, maar om het goed te maken twee verslagen in één. ;)
Het thema van deze week bij devotion was de eindtijd. Als Bijbeltekst werd 2 Timotheus vers 3 voorgedragen. Ook hier in Zuid-Afrika zijn de tekenen van de eindtijd duidelijk zichtbaar volgens pastor Linda, die pastoraal medewerker is op Rehoboth. De mensen verharden zich, zijn egoïstisch en er wordt hekserij bedreven. Er zijn pastors die elke zondag Het Woord verkondigen, maar zelf verschrikkelijke dingen doen, waar de kerkgangers de ogen voor sluiten. De Bijbel wordt herschreven, maar hier en daar aangepast. Wij gaan een zware tijd tegemoet en God roept ons op onze ogen op Hem te richten en te zorgen dat wij klaar zijn voor de wederkomst.
Er stond o.a. een bezoek bij de oogarts in Port Shepstone op de agenda met 2 kinderen en uncle Joseph, één van de chauffeurs van Rehoboth bracht ons. Gelukkig was dit in een privékliniek, waar ze wel op afspraak werken, waardoor we snel aan de beurt waren. Eenmaal in de spreekkamer deed hij bij beide kinderen een oogtestje met een lampje en kwam hij tot de conclusie dat er een oogmeting moest plaatsvinden.
Ehh.. ja daarvoor hadden wij deze afspraak ook gemaakt. Helaas moest hij over een paar minuten naar een andere kliniek dus mochten we aanstaande vrijdag weer terugkomen. privékliniek of niet, een Afrikaans kleinigheidje hou je. :) We stonden dus snel weer buiten, maar aangezien alles minsten een half uur rijden is, werd deze rit gecombineerd met het ophalen van enkele schoolkinderen. We waren daardoor alsnog drie uur lang van huis. Een busje vol kinderen is een vrolijke bedoening. Het ene lied na de ander werd ingezet met handgeklap en maniertjes erbij.
Een paar ochtenden in de week pas ik op in de babygroep. Deze bestaat uit vier lieverdjes. De jongste is negen maanden oud en de oudste is drie jaar. Het jongetje van drie jaar begrijpt veel, maar spreekt praktisch nog geen woord en ook zijn motoriek liet, voor zijn komst op Rehoboth, nog veel te wensen over. Ook hij gaat naar ergotherapie en wij stimuleren hem d.m.v. spelletjes met de bal, blokken stapelen en het benoemen van vormen en kleuren. Zo mooi om te zien hoe snel hij vooruitgang boekt. Je ziet hem elke week sterker worden, zijn balans verbeteren en hij heeft deze week yellow, blue, bay bay en ja nagezegd. :) Ondanks dat vindt hij het ook wel heel makkelijk als hij met gebaren gedaan krijgt wat hij wil. :) Ook is er een meisje van één jaar die nog een motorische ontwikkeling van een baby heeft. Helaas is dit het gevolg van een aan alcohol verslaafde moeder. Toen ze drie maanden geleden op Rehoboth kwam, lag ze alleen nog maar. Nu kan ze zitten en aan de hand staan. Ook zij zal ergotherapie moeten gaan volgen i.v.m. spasticiteit van haar spieren. Wij geven haar o.a. massages om haar een geborgen gevoel en ontspanning van haar spieren te geven. De kinderen gaan af en toe ook in een bad zonder water, maar vol met gekleurde plastic ballen, waarin ze lekker kunnen spartelen zonder te vallen. In Nederland spelen de meeste ouders met hun kinderen, waardoor kinderen zich automatisch snel ontwikkelingen, maar in de Afrikaanse cultuur is dat helaas meestal niet het geval en hebben veel kinderen een ontwikkelingsachterstand. Deze week zijn er op Rehoboth dozen met educatieve spelletjes geïmplementeerd d.m.v. een workshop voor de aunties, zodat zij deze spelletjes met de kinderen thuis kunnen uitvoeren. Elke maand wordt er van doos gewisseld.
Donderdag was er bloodclinic. Als de kinderen dit woord horen, worden ze al nerveus. Twee keer per jaar moet er bij de kinderen bloed afgenomen worden ter controle van hun HIV/AIDS infectie. Dit is voor de meeste kinderen altijd een beangstigende happening. Het gaat er hier net zo aan toe als bij ons de griepvaccinaties, alleen gaan de mensen dan vaak wel een stuk vrolijker weg. :) Dus ik dacht bij mijzelf dit is een mooie gelegenheid om al jullie prachtige loombandjes uit te delen als pleister op de wond. Voor het bloed afnemen kwam er een vrolijke vrouwelijke arts van cubaanse afkomst met een grappig accent en zij had een leuke mannelijke verpleegkundige van Nederlandse afkomst meegenomen om haar te assisteren. ;) Omdat vrijwilligers officieel niet mogen werken in Afrika, mocht ik helaas geen bloed afnemen. Aan de andere kant maar goed ook, anders was ik de boosdoener geweest en nu was ik de lieve assistente die ze een snoepje en een loombandje toestopte. :) Ook voor de ervaren deskundigen viel het niet altijd mee om een bloedvat te vinden en moesten enkele kinderen meerdere malen geprikt worden. Twee kinderen moesten zelfs in de hals geprikt worden zooooo zielig. Sommige kinderen kwamen graag op schoot zitten, anderen moesten eerst geruststellend toegesproken worden en bij een enkele was het een kwestie van niet praten, maar gewoon doen. De arts kent de tieners al van kleins af aan dus die doorstonden de bloedafname met grappen en grollen. De loombandjes waren een groot succes! Iedereen reuze bedankt voor jullie bijdrage!
Het weekend waren er twee vriendinnen van Fabiënne op bezoek en zijn we met ons vieren wezen zip linen in Lake Eland. Eerst een ritje tussen de zebra's, giraffes, buffels, gnoe's impala's en pumba's om vervolgens hangend aan een katrol van boomtop naar boomtop te scheren. De langste lijn was 630 meter met een max. snelheid van 100km/u. Real fun! Ook hebben we Leopard Rock weer bezocht en zijn we naar de Zulu kerk geweest. Op deze zondagochtend werden er twee jongemannen gedoopt. Dit gaat niet in een mooi dompelbad in de kerk zoals wij dat kennen, maar buiten in een plastic zwembadje gevuld met grondwater. :) Alle kerkgangers stonden er omheen en na de onderdompeling kwamen alle mannen om de twee jongemannen heen staan om voor ze te bidden. Prachtig hoe een belijdenis in deze eenvoud kracht uitstraalt.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
