Week 2
Blijf op de hoogte en volg Jeanet
15 September 2014 | Zuid-Afrika, Port Shepstone
Na 2 weken heb ik het gevoel alsof ik hier al een eeuwigheid ben. Ondanks alle nieuwe indrukken geeft het dagelijks ritme op Rehoboth al gauw een gevoel van gewenning. Om half zes wordt het licht en dan ben ik ook wakker. Het is prachtig om de dag te zien ontwaken, een heerlijk begin van elke nieuwe dag. We beginnen om acht uur met devotion met alle medewerkers en aunties die op Rehoboth aanwezig zijn. Op maandagochtend zijn de meeste kinderen ook aanwezig. Er worden enkele gospelliederen in Zulu gezongen. Een instrument is hierbij niet nodig aangezien ze van nature erg ritmisch en muzikaal zijn, erg mooi om naar te luisteren. Er wordt een Bijbeltekst voorgelezen, waarop een korte overdenking volgt. Dit gebeurt zowel in het Engels als in Zulu. Vervolgens wordt er gevraagd of er gebedspunten zijn en daarna bidt een ieder hardop in Zulu of Engels. Om half negen gaan we aan de slag een ieder op zijn eigen vakgebied. Deze week hebben we alle kinderen en de aunties gewogen. Dit wordt elke maand gedaan om 2 redenen. Ten eerste kan gewichtstoename of gewichtsverlies een signaal zijn dat er iets geestelijk of lichamelijk niet in orde is. Ten tweede moet zo nodig de dosering van de medicatie aangepast worden aan de hand van het gewicht. De kinderen vinden het altijd een leuke happening, de aunties een stuk minder. :) Ze houden hier erg van zoetigheid en dat is ze goed aan te zien. Een klinische les "gezonde voeding en beweging" is hier goed op zijn plaats en staat op mijn planning. :) Ook heb ik alle "first AID boxes" (EHBO mandjes) in elk huisje gecontroleerd. De aunties behoren dit zelf aan te vullen als iets verbruikt is, maar zoals blijkt wordt dit regelmatig vergeten. Ik heb de ontbrekende producten in de notitieboekjes genoteerd. Deze kunnen ze de volgende morgen met de medicatiebox in het kastje buiten bij de kliniek achterlaten, welke ze later op de dag weer ophalen, nadat ze door mij gevuld zijn. Dan was er nog de tandenborstelcheck. Jaja.. alles wat met healthcare te maken heeft valt onder ons vakgebied. Dit zou je normaal gesproken ook aan de aunties over kunnen laten zou je denken, maar helaas kijken die niet allemaal even zo nauw. :) De meeste tandenborstels stonden met de klodders tandpasta nog in de borstels in de bekers en waren plat gekauwd. Een teken dat ze met de tandenborstel in de mond rondlopen en/of te hard poetsen. Op een enkele na konden alle tandenborstels vervangen worden met de nodige instructies aan de aunties. En ja wat doe je dan als jouw tandenborstel nog niet aan vervanging toe is, maar die van je huisgenootjes wel en jij dus ook een nieuwe wilt? Dan breek je gewoon jouw tandenborstel doormidden en weet je zeker dat jij ook een nieuwe krijgt! :p
Vrijdag ben ik met Yvonne en één van de tieners om vijf uur voor dag en dauw vertrokken naar Durban voor een bezoek aan een specialist. Dit verliep op geheel traditionele Afrikaanse wijze zoals ik ze van de verhalen ken. Je zorgt dat je om zeven uur aanwezig bent om in de rij plaats te nemen, kom je later dan kan je er gerust op rekenen dat je om vijf uur het ziekenhuis nog niet uit bent. Er zijn een aantal stappen die je moet doorlopen. Elke stap heeft een wachttijd van 1-3 uur! Je begint met bloedprikken waarbij je tegelijk jouw dossier krijgt. Daarna wacht je tot jouw dossier met de overige wachtende opgehaald wordt. Als je geluk hebt krijg je een nummertje wat betekent dat je voorrang krijgt. Dit geldt voor ouderen en kinderen en soms, als ze goedgezind zijn, ook voor patiënten from long distance zoals wij.
Helaas moesten wij zonder nummertje naar boven waar de afdeling van onze specialist was. Deze wachtruimte zat al helemaal vol en we schikten ons op een smal bankje tussen de overige wachtende. Wonder boven wonder werden we al binnen een half uur opgeroepen. Blijkbaar was "long distance" toch goed overgekomen. :) Dit in tegen stelling tot een andere patiënt die als eerste aan de beurt had moeten zijn, maar door het omkeren van de dossiers, door een van de zusters, was haar dossier onderop de stapel terecht gekomen. :( Hoogste tijd voor een afsprakensysteem zou je denken. :) Al met al duurde het toch nog een extra half uur voor we weer naar beneden konden, waar we weer in de volgende wachtruimte plaats mochten nemen voor de bloeduitslagen. Het was inmiddels kwart voor tien dus het leek voorspoedig te verlopen. Ondertussen kwam er nog een gevangene voorbij in een oranje overall met een stevige ketting om de enkels met een heus hangslot eraan, net als in de film. :) Hij en zijn twee bewakers namen in dezelfde wachtruimte plaats en niemand keek hier van op. Even later kwam er een dame een lunchpakket en wat versnaperingen aan deze gevangene brengen en hadden ze een "gezellig" onderonsje. De bewaker deed ondertussen een middagdutje op één van de bankjes. :) Uiteindelijk stonden wij om kwart voor één buiten. Gelukkig hadden wij geen medicatie nodig anders had het ons nogmaals drie uur kunnen kosten in de wachtruimte van de apotheek. Op de terugreis zijn we even gestopt voor een gezellige lunch en om vier uur waren we terug op Rehoboth. Hier leer je wel geduld hebben, zou voor vele van onze patiënten een goede les zijn. ;)
Zaterdag ben ik naar de Siyakhula crèche geweest die we in 2011 met GAIN gebouwd hebben. Thobile die deze crèche runt was jarig en wist niet dat ik zou komen. Ze sprong een gat in de lucht, jubelde het uit en omhelsde me stevig met een dikke zoen op mijn wang. Aangezien de Afrikanen over het algemeen hun verjaardag niet vieren, had ik ballonnen, stroopwafels en Hollandse bloembollen meegenomen. :) Ze glunderde en zei I'm soooo happy! Aan haar kinderen heb ik de eerste loombandjes uitgedeeld! Ze waren er reuze blij mee! Zie foto. :) Zo gastvrij als ze zijn maakte haar oudste dochter een lunch voor mij klaar bestaande uit een broodje, een gebraden worstje, een gebakken ei met uitjes en tomaat. Ik voelde mij bezwaard om het alleen op te eten dus heb het met de kinderen gedeeld. Toen wij de crèche gebouwd hebben had Thobile 20 kinderen in haar huis. Vorig jaar waren het er al maar liefst 83 en dit jaar heeft ze 95 kinderen! Ze heeft uitbreiding van het gebouwtje nodig om nog fatsoenlijk les te kunnen geven.
Wellicht een leuk nieuw klusje voor GAIN? ;)
Zondagmorgen ben ik met de kinderen en aunties van twee huisjes naar een Zulu kerk in Paddock geweest. Een lerares van Rehoboth woont daar en heeft ons met een busje van Rehoboth gebracht. Het was een klein kerkje met een kleine gemeente. Dit is een groot contrast met de Norwegian church die enorm groot is en westers aandoet. Ik houd van de gemoedelijke en kneuterige sfeer van deze Zulu kerk. Er werden prachtige liederen gezongen en er was een Engels sprekende voorganger welke in het Zulu vertolkt werd. Na de dienst was er koffie, thee en limonade met een koekje en speelden de kinderen op het grasveldje voor de kerk. Ook werden er oliebollen verkocht en was er naast de kerk een shop waar je snoep en chips kon kopen. Dit was ook onze Rehoboth kinderen niet vreemd en ze kwamen met gevulde broekzakken terug. De rest van de dag hebben we op de veranda van de heerlijke voorjaarszon genoten. Net als vorig weekend lag ook dit weekend het internet weer plat dus alle tijd om volledig te onthaasten. :)
Elke avond voor ik in bed stap pak ik 1 envelop uit mijn postzak, wat een creativiteit komt er elke keer weer naar boven, geweldig leuk! Heerlijk om elke avond met een lieve groet uit Nederland te gaan slapen.
Super bedankt allemaal!
-
15 September 2014 - 07:03
Bianca:
Lieve Jeanet,
Wat goed om weer een lang verslag van je te lezen. Je kunt heel beeldend schrijven, erg leuk. Volgens mij verveel je je geen moment en ben je helemaal in je element. Dat is mooi maar baart mij ook wel zorgen en jij weet wel waarom;) Ik wens je voor de komende week veel succes en zie uit naar een volgend verslag. Dikke zoen vanuit De Diepesteeg! -
15 September 2014 - 07:17
Adelien Hoekert:
Heey Jeanet, wat bijzonder en mooi om te lezen, en voor jou ook bijzonder en mooi om daar te zijn!! Veel succes, en zie uit naar je volgende verslag!
Lieve groet van Adelien -
15 September 2014 - 07:25
Helma:
Lieve Jeanet,
Wat heb je het heerlijk daar! Ik zie uit naar het volgende verslag, geniet van alles, dikke kus, groetjes uit Harderwijk -
15 September 2014 - 07:34
Marieta :
Geweldig om je verslag telezen. Mooi wat jij voor hun doet wens jou het allerbeste toe. -
15 September 2014 - 10:17
Steiny:
Hallo Jeanet,
Wat een leuk verslag heb je geschreven. Je hebt je draai daar al gevonden en ook ambitie om daar het een en ander te veranderen. Echt iets voor jou.
Wens je een fijne week toe.
Ben benieuwd wat je in het volgende verslag gaat vertellen.
Dikke knuffel van ons -
15 September 2014 - 10:35
Carla:
Lieve Jeanet
Wederom weer een mooi verhaal! Fijn dat je je draai hebt gevonden!
Je hebt gelijk dat wij nl-ers hier van kunnen leren. En wat bizar zo'n gevangene in de wk. Kan je je hier niets bij voorstellen.
X Carla -
15 September 2014 - 17:41
Rianne Hoekstra:
hoi Jeanet,
wat een mooi verslag!! Leuk om te lezen hoor. Ik wens je nog heel veel plezier en succes toe. En vooral geniet ervan.
groet fam Hoekstra -
25 September 2014 - 14:19
Jolanda De Bruin:
Wow wat een ervaring, mooi!
Groetjes Jolanda -
26 September 2014 - 12:39
Simone :
Gaaf zeg allemaal! Geniet Jeanet!
liefs Simone -
30 September 2014 - 16:12
Eline, Jessica En Martine:
Hey Jeanet!
Wat leuk dat je het zo naar je zin hebt.
We zien dat je ook daar erg van de voorraden bent..... ;P
Geniet ervan en een fijne tijd.
Groetjes van ons!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley